  
    |
De oorsprong of ontstaan van Salsa in België :Deze pagina vertelt de oorsprong van de salsa in België. Soms is het onze persoonlijke mening zoals we die beleefden of van sommige personen wiens naam vermeld is in de tekst hieronder. Het is ver van compleet en we zouden jullie dan ook dankbaar zijn indien jullie ons jullie persoonlijke visie konden meedelen over de tijd toen salsa nog niet wijd verspreid was in België. François Dom:Wij begonnen onze salsa carrière bij Geert Audenaert, Belgisch kampioen Latin voor profs, toen nog mede-eigenaar en lesgever in dansschool Step-In in Aartselaar. Dat moet in September 1994 geweest zijn. Het was toen blijkbaar de eerste keer dat hij "salsalessen" gaf, 10 lessen merengue en 5 lessen salsa denk ik.Op dat moment moeten Lincoln Severino en Louis Ortega ook al in Antwerpen actief geweest zijn. Wij volgden een workshop van Lincoln in februari van het jaar daarop.
Weer een jaar later had Geert zich intensief bijgeschoold en kwamen er vervolg cursussen... ook die volgden we. Daarna gingen we ongeveer 2 jaar verder met Lincoln (merengue, bachata en salsa); in het begin waren dat cursussen met zeker 30 koppels ! De cursisten gingen vaak nadansen in de ons allen bekende Bodeguita of de Azucar in de Grote Pieter Potstraat. Toen kwam Sergio met zijn kleine Isla del Sol (eerst Zilversmidstraat, later op de Minderbroedersrui) en in 1998 ging de Cuba Bella open. De "grotere" feesten in het Antwerpse kwamen bijna altijd van Salsa Titanico, eerst in Café Local, later op "den boot" (Diamond Princess) met hoogtepunten in één van de feestzalen in Deurne waar Percy toen enkele grote namen (Oscar de Léon, Victor Manuel, Rey Ruiz,...) naar toe haalde.
Ronan Valgaerts :"Mijn verhaal begint in 1998 toen ik voor de eerste keer hoorde over de Antilliaanse feesten en ik er naar toe ging met een aantal vrienden. Ik was onmiddellijk gebeten door het salsa virus en besloot om salsa lessen te gaan volgen. Als per toeval toonde een vriend van mij een kleine advertentie over salsa lessen in Kaggevinne (bij Diest) door Carl Rivera. Ik heb geen moment getwijfeld en ben begonnen met salsa en nooit meer gestopt. Daarna volgde ik bij hem nog lessen in Leuven en hier en daar wat workshops o.a. bij Lázaro Noriega en Jesus Cobas. Of de onvergetelijke rueda bijeenkomsten in de kaaswinkel bij Wilfried (Dj El Rubio).Ik begon ook uit te kijken naar plaatsen waar ik kon gaan salsa dansen om het geleerde in de praktijk om te zetten. En al snel begon ik het ganse land te doorkruisen naar steden zoals Antwerpen, Brussel, Hasselt, en vele andere. In de beginperiode waren er niet zoveel dansgelegenheden. Er was o.a. de Azucar en Isla del Sol in Antwerpen. En een aantal zaken in Brussel.
|
Javier Arenas :Mijn Salsa verhaal begint in 1992 (toen nog minderjarig) met de band Sabor a Mango, een groep Chileense muzikanten van Antwerpen. Toen was de Salsa pas aan het opkomen en zij waren een van de eerste Salsabands van België samen met Grupo Chambo (die nog steeds bestaat) en nog 2 andere bands die niet meer bestaan.In 1992 was La Bodeguita ( Casa Baila) het meest bekende Salsa Café in Antwerpen waar elke vrijdag live music was, een soort jam. Muzikanten kwamen daar en begonnen wat te spelen. Rond 1994 is er La Tropical bijgekomen. In Gent was er El Duke een kleine Salsalocatie waar ook livebands speelden. Brussel had dan reeds het bekende Los Romanticos. Later rond 1998 werden her en der Salsaparties georganiseerd op verschillende locaties met livebands en Salsa Dj's. Sabor a Mango is uiteen gegaan in 1995. Een deel van de muzikanten zijn in 1996 gestart met Proyeccion Latina en ik later in 1998 met Doble Impacto. In 1996 samen met andere muziekliefhebbers (vzw Benny more), zijn we gestart met de Cubaanse band La banda XXI over te brengen naar Belgie tijdens de zomermaanden. Later zijn die overgenomen door een boekingskantoor. Van La Banda XXI zijn enkele muzikanten achtergebleven en zo is Doble Impacto ontstaan in 1998. Rond 1999 is Salsaweb.be ontstaan met de eerste online Salsawebsite en toen leerde ik André van (SalsaInfo.nl) kennen die toen fotograaf was en de website Salsalamanca.nl had. Ik had natuurlijk de website kriebels te pakken en ik ben in 2000 begonnen met Latino.i8.com een Salsa website voor Antwerpen. Rond 2002 ben ik met LatinMusic.be gestart en met Salsainfo België, dus niet enkel voor boekingen maar ook voor Salsa info. De rest van de evolutie is bekend. Bob Van Laerhoven :Laten we vrolijk starten met een afschuwelijk cliché: een oude “sasa” van 57 en een “klets” zoals ik is de brommerige bezitter van een falend geheugen. Dit overzicht van mijn belevenissen in het salsawereldje zal derhalve in chronologisch opzicht redelijk krakkemikkig zijn, maar de dingen die ik me herinner, doen mijn reumatische knoken nog altijd gloeien van plezier. Salsa is voor mij steeds een stap in een andere wereld geweest. Als Vlaams schrijverken zit ik de hele dag met de neus in de boeken en salsa is het ultieme tegengif voor het moment waarop de lettertjes voor mijn ogen beginnen te dansen.Ik maakte kennis met salsa toen ik als reisschrijver in opdracht van Standaard Magazine de sporen van Hemingway op Cuba natrok. Op een avond zat ik in een kroegje waar gedanst werd en een mulattin trok me, ondanks mijn schattige rode konen en hulpeloos afwerende gebaren, de dansvloer op. Onder groot jolijt van haar vriendinnen leerde ze me de basispassen van de salsa en de merengue. Op het eind van een zweterige maar onvergetelijke avond zei ze dat ik geen pato (eend) was, een compliment dat me zo opfleurde dat ik haar de hand wel had kunnen kussen, wat ik dan ook gedaan heb. Weer thuis zocht ik in de buurt van Turnhout iemand die me les kon geven. Het lot bracht me in de Otterstraat in een cafeetje waarvan ik de naam vergeten ben en een jongen uit, euh, Latijns-Amerika (ja, God, ik mag doodvallen als ik nog weet uit welk land hij kwam en hoe hij heette) die een vijftal koppels lesgaf. De sfeer zat er van bij de aanvang in, zodanig zelfs dat we in een loodsje achter het huis van één van de cursisten in Merksplas gingen oefenen. Ik was dadelijk hongerig en wilde zoveel mogelijk les volgen. Zo kwam ik bij Louis Ortega en zijn danscafeetje Azucar in Antwerpen terecht. Louis was een fenomeen in die tijd: zijn ontspannen, sensuele dansstijl zorgde ervoor dat de dames in de rij stonden om met hem de dansvloer op te kunnen. Ik volgde enkele lessen bij hem en de dansnachten in Azucar zorgen nu nog altijd voor warme nostalgie in mijn onbehaard borsteken. Maar ik was een strebertje van jewelste en wilde steeds meer, ook variatie in stijlen. Ik herinner me de eerste keer dat ik in de Cuba Bella terechtkwam en zo onder de indruk was van o.a. “kaasboer Wilfried” (nu de alombekende dj. El Rubio) dat ik uren achter een pilaar heb staan gluren en zweten van jaloezie, zonder een stap op de dansvloer te durven zetten. Ik was zodanig geprikkeld dat ik bij Sergio in Isla del Sol in de Zilversmidstraat terechtkwam. Sergio, een vinnig duiveltje, was de man die me introduceerde in wat later de LA-style werd genoemd. We wisten het toen nog niet, maar de slimmerik had de figuren die hij introduceerde, en die heel anders waren dan die van de Cubaanse stijl, zelf geleerd via video’s. Ook aan de tweede Isla del Sol ( dichtbij de Antwerpse hoerenbuurt), heb ik de beste herinneringen. In die tijd ontwikkelden mensen die salsa dansten een “familiaal” gevoel. Er werd technisch minder geschitterd op de dansvloer dan nu, maar iedereen amuseerde zich te pletter en er werd minder aan “kijk eens ma, zonder handen” gedaan. Als u dat nostalgische praat vindt, hebt u gelijk, maar zo voel ik het nu eenmaal aan. Zoals dat in het leven gaat: van het een kwam het ander. Schitterende dansfeesten op de boot Diamond Princess met zijn beruchte, aflopende dansvloer, de grote shows in Deurne, café Local. Ik verloor stilaan de (kleine) basis die ik had in de Cubaanse stijl en begon meer aandacht te schenken aan mengvormen, met streetdance moves, body rolls etc. Ik ging privélessen volgen bij Chrisje, met dansvriendinnen trok ik naar Mike O. in Brussel, naar de Nederlandse salsakampioen Brian in Hasselt in de La Candela, we reden naar de Mi-Dushi in Kapellen waar de zondagavond via de salsa uitmondde in één groot en zweterig feest (pfff, en daarna helemaal terug naar Turnhout maar ik had het er graag voor over). Op den duur had ik de microbe zozeer te pakken dat Linda, een salsavriendin van me, en ik zelfs naar Den Haag reden voor privélessen bij Eric Lalta, een ontzettend strenge dansleraar, maar wat een stijl! Voordien hadden we ook al een 30-tal lessen gevolgd in Tilburg bij Gerald Fraay uit Curaçao, eveneens erg leerrijk. Ik ben altijd een stomme uil geweest die veel lessen nodig had voor mijn bonkige lijf het doorhad. Van iedereen heb ik veel geleerd, maar vooral Oscar Bonilla met zijn klassieke mambo-stijl on 2, Paul Baarn met zijn “flow salsa”, Giovanni Torres met zijn macho moves en Leo silk Garcia met zijn streelzachte stijl, zijn in mijn geheugen blijven plakken. Omdat het meer gaten bevat dan Nederlandse kaas, vergeet ik zeker een aantal namen. Lap, daar heb je er al een paar die uit het niets opduiken: Morry uit Nederland, een prima lesgever, Supermario uit Engeland, Joe Werleman, die internationaal optreedt in salsashows, die ons privélessen gaf in een parketzaak in Tilburg, God, snifsnafsnof, waar is de tijd? De laatste jaren woon ik in het Gentse. Hoewel de salsa er iets later is geëvolueerd dan in het Antwerpse en in Limburg, hebben Gent en omstreken een ware inhaalbeweging gemaakt. Gaetan uit Brussel heeft mijn vriendin Caroline en ik geïntroduceerd in de passionele salsatango en onlangs waren we getuige van één van de mooiste optredens die ik ooit heb gezien: Sebastien Massaro met zijn salsamba-stijl, ongelooflijk virtuoos. Salsa evolueert nog voortdurend en ik ben een groot voorstander van het mixen van stijlen, zoals de Australiër Marchant Birch met zijn “Alchemy way”, Paul Baarn, werkelijk een danser van wereldklasse en voor mij een lichtend voorbeeld, met zijn “flow salsa” en Nuno en Vanda met hun saltango. Zoveel namen en plaatsen ben ik ongetwijfeld onterecht vergeten, maar ze maken zeker deel uit van het collectieve geheugen van de salsadansers in Vlaanderen en Nederland. Als ik later dementerend in mijn rolstoel zit te koekeloeren, zal mijn hoofd af en toe nog op en neer bobben op het ritme van een zwoele mambo, dat heb ik mezelf beloofd en wat ik mezelf beloof, doe ik normaal gezien altijd. Bob Van Laerhoven www.bobvanlaerhoven.be (Laatste boek "Eeuwige Liefde ") Dj El Rubio :Dirty Dancing (1987) en Salsa : The Motion Picture (1988) maakten dat de toenmalige dansschool waar ik toen actief was mambo en salsa voor het eerst op hun programma zetten. Van die tijd dateren dus mijn eerste pasjes op latino-muziek. Wist ik veel dat dit later zowat mijn levenstijl zou worden. Al leek dit helemaal niet op wat later op de dansvloer in de salsascene zou te zien zijn. Ook de muziek was toen niet echt voorhanden. Maar zeker is dat toen de hopeloze besmetting met het virus plaatsvond. Ik had toen een drukke tijdrovende kaashandel en het zou tot 1996 duren tot het sluimerende virus me pas echt te pakken had. Zoals voor zovelen een scheiding een keerpunt in hun leven betekent zat ik reeds enkele uren nadat ik het laatste meubelstuk van mijn ex mee had buitengedragen in de toenmalige La Bodeguita (Casa Baila) in Antwerpen ondergedompelt in heuse latinosferen. Je leert dan snel nieuwe mensen kennen en de cursus salsa in de Bodeguita telde toen toch ruim 30 dansers onder leiding van Albin. Dit was allemaal erg basic maar de sfeer was zalig en alles mocht en niets moest. Al dat kunstmatige en technische was ons toen onbestaande, wel een verademing na jaren dansschool. Kort daarna volgde ik ook dansles bij Lazaro Noriega en rol je automatisch het wereldje binnen .Dansgelegenheden waren er toen niet zo veel, en op momenten dat de lessen stil lagen zochten we met onze ondertussen aangroeiende groep salsavrienden een gelegenheid om te oefenen. En aangezien ik achter mijn kaashandel een ruime werkplaats/keuken had begonnen we op dinsdagavond te oefenen. Zo kocht ik ook stilaan mijn eerste latinomuziek aan. Via de Cubanen die ik kende, mensen die op reis gingen naar Latijns Amerika, via Raphael, steward bij Sabena die al eens op New York vloog enz… Zelfde Raphael die later Hangar 26 op zondag organiseerde. Die avonden achter de kaaswinkel werden meer en meer bekend en vanuit heel het land kwamen er salseros en salseros afgezakt. Een tijd en sfeer die nooit meer terugkomt, wat ik toen reeds besefte. De toenmalige buurman die ik toen wakker hield met mijn merengue en salsageroffel was ene Pepe Gonzalez. Nu Dj Pepe. En de broer van mijn toenmalige vriendin had het op een avond aan tafel over een leegstaand pand in de Pieter Potstraat, hij had een Cubaan (Jaime) bij hem in dienst en hij vroeg zich af of het de moeite zou lonen om een Cubaanse Bar op te starten in Antwerpen. En zo zat ik vanaf de eerste openingsavond reeds aan de toog van Cuba Bella. Beetje later zouden Eddy en Jaime Cuba Bella alleen voortzetten, na 5 jaar gevolgd door Onidio en Nadine. Ondertussen werden er overal ten lande reeds feesten georganiseerd en was ik voor ik het door had begonnen aan een loopbaan als DJ El Rubio. Het was ook de periode dat Salsa Titanico met Percy en Els enkele memorabele Salsa feesten in Alpheusdal organiseerden. Ook avonden met artiesten zoals El Gran Combo, Manolito, Victor Manuelle, Celia Cruz, DLG, Rey Ruiz enz.. op uitnodiging van Titanico of Eduardo van Bodeguita. Natuurlijk ook de Antilliaanse Feesten niet vergeten die steeds groter en groter werden. Iedereen en alles vernoemen is onbegonnen werk. Feit is dat ik al meer dan 10 jaar denk dat dit niet blijft duren maar als je ondertussen al de salsera(o)s Salsa in België zou optellen besef je dat we nog jaren door kunnen dansen. Ondertussen is de kaashandel verleden tijd en sta ik wekelijks met nog even veel intens gevoel achter de draaitafel te genieten van die prachtige muziek. Ik ben nog niet genezen. : Viva la Salsa "Copyright" Overname van tekst van deze website is niet toegestaan! Het is wel toegestaan om een link naar deze pagina te plaatsen. |
|
